Web - Windows - iPhone
Bjóð örk eilífðar þinnar að birtast frammi fyrir þínum himnesku herskörum.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Hleyp henni af stokkum á hafið forna í hans nafni, hins undursamlegasta.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Og lát engilhreinu andana stíga inn í nafni Guðs, hins hæsta.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Leys síðan landfestar til þess að hún megi sigla á hafi dýrðar
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! og þeir sem í henni eru megi komast í athvarf nálægðar í ríkinu eilífa.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Er hún kemur að strandlengjunni helgu, strönd hinna fagurrauðu sæva.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Bjóð þeim að stíga út úr henni og eignast þessa himnesku ósýnilegu stöðu.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Stöðuna þar sem Drottinn birtist í ódeyjandi trénu í loga fegurðar sinnar.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Þar sem holdtekjur málstaðar hans hreinsuðu sig af sjálfi og ástríðu.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Sem dýrð Móse hringsólar um ásamt herskörunum eilífu.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Þar sem Drottinn tók hönd sína út úr barmi mikilleika síns.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Þar sem örk málstaðar hans stendur kyrr jafnvel þótt þeir sem í henni eru heyri allar himneskar eigindir kunngerðar.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Ó sæfari! Kenn þeim sem eru í örkinni það sem vér höfum kennt þér á bak við dularblæjuna.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Að þeir tefji ekki á þeim heilaga mjallhvíta stað.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! En hefji sig á vængjum andans til þeirrar stöðu sem Drottinn hefur upphafið yfir allt tungutak lægri heimanna.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Svífi um geiminn eins og fuglarnir sem njóta vildar í ríki eilífra endurfunda.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Kynnist leyndardómunum sem dyljast í úthöfum ljóssins.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Þeir lögðu að baki svið veraldlegra takmarkana og náðu sviði guðdómlegrar einingar, miðju himneskrar handleiðslu.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Þeir þráðu að hefjast upp til stöðunnar sem Drottinn hafði sett ofar þeirra eigin.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Við svo búið varpaði logandi vígahnöttur þeim frá íbúunum í ríki nálægðar hans.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Og þeir heyrðu rödd tignarinnar hljóma að baki ósýnilegra tjaldskála á upphæðum dýrðar:
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! „Ó verndarenglar! Flytjið þá aftur til híbýla sinna í lægri heiminum“.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! „Því þeir vildu rísa til sviðs sem vængir hinnar himnesku dúfu hafa aldrei snert“.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! „Og því stendur skip hugarburðar kyrrt og hugir hinna glöggu fá ekki skilið það.“
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Að því búnu leit meyja himinins út frá upphöfnum salarkynnum sínum.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Og gaf herskörunum heilögu merki með enni sínu.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Og birtan af ásýnd hennar flæddi um himna og jörð.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Og þegar ljómanum af fegurð hennar stafaði yfir lýð duftsins
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! bifuðust allar verur í dauðlegum gröfum sínum.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Hún hóf síðan upp kall sem ekkert eyra hefur heyrt um alla eilífð
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! og kunngerði: „Ég sver við Drottinn! Sá sem ekki geymir í hjarta sínu ilm kærleiks til arabíska æskumannsins upphafna og dýrlega
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! getur aldrei stigið til dýrðar hæsta himins.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Síðan kallaði hún til sín meyju úr flokki þerna sinna
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! og gaf henni skipun: Stíg niður í geiminn frá setrum eilífðar.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Og rannsaka það sem þeir dylja innst í hjarta sínu.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Ef þú finnur ilminn af klæðum æskumannsins sem er falinn í tjaldbúð ljóssins vegna misgerða illvirkjanna
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! hrópa innra með þér svo að allir íbúar í sölum paradísar, holdtekjur eilífs ríkidæmis, megi heyra og skilja.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Svo þeir geti allir stigið niður frá eilífum vistarverum sínum og skolfið.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Og kysstu hendur þeirra og fætur fyrir að hafa svifið til upphæða tryggðar.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Að þeir megi finna ilminn af klæðum ástvinarins.“
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Að því búnu geislaði ásýnd stúlkunnar hylltu yfir hásali himnanna eins og ljósið sem skín frá andliti æskumannsins yfir dauðlegu musteri hans.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Hún steig síðan niður í slíkum skrúða að himnarnir og allt sem þeir varðveita uppljómuðust.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Hún bærði á sér og dreifði ilmi yfir allt sem er að finna í löndum heilagleika og tignar.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Þegar hún kom á þann stað rétti hún sig upp í miðju hjarta sköpunarverksins.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Og reyndi að anda að sér ilmi þeirra á stundu sem ekkert upphaf þekkir og engin endalok.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Hún varð þess ekki áskynja í þeim sem hún þráði og þetta er einungis ein undursamlegra frásagna hans.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Hún kallaði síðan upp, kveinaði og hvarf aftur til sinnar eigin stöðu í háleitasta setri sínu.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Og mælti síðan eitt dularorð, sem hunangstunga hennar hvíslaði á laun.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Og hrópaði upp meðal hinna himnesku herskara og ódauðlegra meyja himinsins:
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! „Við Drottinn! Andblær trúfesti barst mér ekki frá þessum fánýtu krefjendum“.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! „Við Drottinn! Æskumaðurinn er einn og yfirgefinn í landi útlegðar í höndum hinna óguðlegu“.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Hún gaf síðan innra með sér upp slíkt hróp að hersingin himneska kveinaði og skalf.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Og féll í rykið og gaf upp öndina. Svo virtist sem hún væri kölluð og hlýddi á þann sem kvaddi hana til ríkisins á hæðum.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Dýrlegur sé hann sem skapaði hana af kjarna ástar í miðju hjarta sinnar upphöfnu paradísar.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Síðan þustu meyjar himinsins út úr vistarverum sínum. Enginn íbúi hinnar hæstu paradísar hafði nokkru sinni litið ásýndir þeirra.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Þær söfnuðust um hana og sjá! Þær fundu líkama hennar í duftinu.
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi! Og þegar þær sáu hvernig hún var á sig komin og skildu orð af frásögn æskumannsins beruðu þær höfuð sín, rifu klæði, slógu sér á höfuð, gleymdu gleði sinni, úthelltu tárum og börðu sér á vanga með höndunum, og þetta er að sönnu ein hinna dulhelgu og sáru þjáninga–
Dýrlegur sé Drottinn minn, hinn aldýrlegi!